شفق جوشقان قالی

بسم رب الحق

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا۞

از مومنان مرداني هستند که به پيماني که با خدا بسته بودند وفا کردند. بعضي بر سر پيمان خويش جان باختند و بعضي چشم به راهند و هيچ پيمان خود را دگرگون نکرده ‏اند.

سوره احزاب ؛ آیه ۲۳

سخت ترین گاه برای نوشتن،گاه رفتن و بازگشتن است. درست همین زمان است که نگارنده حرف بسیار دارد برای گفتن و همراه و مخاطب، سوال بسیار برای پاسخ گرفتن. و درست اینجاست که مبهم می ماند مختصات نقطه ی شروع و سخت است یافتن آن.

شفق – به عنوان یکی از متقدمین رسانه ای شهر- از آغازین روزهای حضور در فضای مجازی دیارمان-که البته متاسفانه یا خوشبختانه آن روزها هیاهوی این روزهایش را نداشت-بنا را بر همراهی با مخاطبین خود گذارد و ان شاءالله این راه همچنان ادامه خواهد داشت.

حدوداً 5 ماه بیش و کم پیش، رفتن توفیق اجباری شفق شد تا اولاً فرصتی برای آسیب شناسی درونی و بازسازی باشد، ثانیاً شفق که خود اغلب گوینده بوده، این بار در جامه ی مخاطب و از خارج از گود رسانه، شاهد فضای مجازی باشد. و این خود تجربه ای درخور بود. البته دلایل رفتن شفق به همین ها خلاصه نمی شد و دلایل شخصی دگری نیز (که بر دوستان و مخاطبان کمی نزدیک تر پوشیده نیست) مزید بر علت بود که نه قصد و مجالی برای بیان آن ها وجود دارد و نه احتمالاً حوصله ای برای مخاطب بر شنیدنشان.

اما اکنون گاه بازگشتن است؛ گاه بازگشت بر عهدی که وفای به آن، سخت در گرو ایمان، خلوص نیت و صداقت است. آن چه که این روزها اخلاق یا به بیان نکوتر تقوای رسانه ای خوانده می شود و اتفاقاً از بیرون از گود بدان که مینگری، کمبودش بدجور به ذوق آدمی می زند. هنگام وفا به عهدی است که وفای به آن از جاده ی انصاف می گذرد. جاده ای که بدون تابلوهای راهنما و چراغ های هشدار، پیمودنش همچون حرکت بر لبه تیغ است. و تعبیر نگارنده از راهنما، مخاطب است که رسانه بدون حضور جدی مخاطب و تاثیر دو سویه رسانه – مخاطب؛ خود عملاً یا موثر نخواهد بود، یا بر مدار عدالت حرکت نخواهد کرد. آری این روزها رسانه داشتن سهل ترین، و رسانه ای شدن به معنای رسانه ی متعالی، صعب ترین امور است.

سخن به درازا نبریم. گاهِ آمدن است. شفق دوباره می آید. با همه ی دغدغه های بزرگ و کوچکش. با همه ی دردها و تالمات جزء و کلانش و با ایمان به کلام امامش روح الله که«ما مامور به وظیفه ایم و نتیجه را به خداوند وامی گذاریم». و این بار نیز، بیش از پیش نیازمند حضور جدی مخاطبانش است. مخاطبی که در گاه نبودن نیز لطفش را دریغ نکرد و گاه و بی گاه و حضوراً و غیاباً از دلیل و مدلول رفتن پرس و جو کرد. بی شک احساس همراهی مخاطبان که در نظرات و نقدهایشان متبلور خواهد شد، انگیزه ای دوچندان برای شفقی ها به ارمغان خواهد آورد.

در پایان تنها یک نکته می ماند. در این چند گاهان غیبت شفق در فضای مجازی، ممکن است اتفاقاتی در فضای عمومی جامعه رخ داده باشد که در آینده نزدیک، ضمن احترام به همه ی دوستان رسانه ای، به بعض آنها پرداخته و در صورت نیاز اعلام موضع خواهد شد.

 و آخر دعوانا أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين

یا علی(ع)...